Huizenjacht

De afgelopen week ben ik druk geweest met het zoeken naar een nieuwe kamer. De huidige kamer in Chinatown heb ik voor een maand gehuurd, met het idee om eenmaal in New York op zoek te gaan naar een grotere kamer voor de laatste 5 maanden van mijn verblijf hier.

Meerdere mensen die in New York wonen of gewoond hebben, raadden me aan om via Craigslist te zoeken. Dit is een website die te vergelijken is met Marktplaats, en waar appartementen te huur aangeboden worden waarvoor geen bemiddelingskosten aan een makelaar betaald moeten worden, en geen kredietcheck (wat hier heel gebruikelijk is als je een huis wilt huren) vereist is.
Tot nu toe werkt het prima, want ik heb deze week 5 kamers bezichtigd. Het gaat om kamers in een gedeeld appartement, want als je hier een eigen appartement of studio wilt, betaal je al snel ruim 2000 dollar per maand. Deze appartementen zijn ook niet gemeubileerd, wat natuurlijk niet zo handig is, als je er maar 5 maanden zult blijven. zoals ik.

Manhattan is onbetaalbaar, dus ik heb me vooral gericht op wijken die net buiten Manhattan liggen. Die zijn nog steeds duur, zo tussen de 1100-1400 dollar per maand, maar in Manhattan heb ik eigenlijk nog geen kamers voor minder dan 1500 dollar gezien. Er was echter 1 uitzondering: een kamer die werd geadverteerd voor 1100 dollar, in de Upper East Side. Dat is de duurste en beste wijk van Manhattan, grenzend aan Central Park, waar je ook beroemde musea vindt, zoals het Metropolitan Museum of Art.

Ik kwam er echter al snel achter dat de advertenties soms een beetje een vertekend beeld geven van de exacte lokatie. Als een appartement enigszins in de buurt ligt van een hippe wijk, wordt die wijk vaak genoemd als de lokatie, ook al is dit niet helemaal correct. In dit geval bleek het te gaan om de upper upper upper east side. Het appartement lag namelijk in de 103e straat, wat ongeveer 30 straten noordelijker ligt dan de upper east side, en wel in east harlem, dat ook wel bekend staat als spanish harlem, vanwege het grote aantal Spaanstalige immigranten dat er woont.
Harlem heeft geen heel goede reputatie, maar de laatste jaren schijnt dat wel mee te vallen, dus ik besloot toch een kijkje te gaan nemen. De afspraak voor de bezichtiging werd steeds verzet door degene met wie ik het appartement zou gaan delen, zodat het uiteindelijk half 11 's avonds zou worden. Ik twijfelde of dat wel verstandig was, maar bedacht dat ik zo wel meteen een goed beeld zou krijgen van hoe de buurt was, en of ik veilig 's avonds over straat zou kunnen. Het appartement lag vlak naast het metrostation, dus in het ergste geval zou ik gewoon weer meteen terug de metro in kunnen. Zo erg bleek het gelukkig niet, ik voelde me geen moment onveilig, maar een goede buurt was het duidelijk ook niet. En wat mij betreft was 1100 euro voor zo'n buurt toch iets teveel van het goede. Toen de potentiële huisgenoot sms'te dat hij pas om 22.45u thuis zou zijn, besloot ik om het af te zeggen en weer terug naar huis te keren.

De overige kamers waren allemaal in Brooklyn, ook een deel van New York met een bedenkelijke reputatie, waar de afgelopen jaren echter veel verbeterd is. Dit geldt vooral voor de 2 wijken waar ik ging kijken: Williamsburg en Park Slope. Deze staan bekend om het groeiende aantal hipsters dat daar recent naartoe is verhuisd. Een hipster kennen we ook in Europa (vooral in Amsterdam), en kan het best omschreven worden als een jong, vrij irritant iemand die zijn of haar uiterste best doet om hip en uniek over te komen. Ironisch genoeg zien ze er echter over ter wereld precies hetzelfde uit. De mannen hebben meestal een zorgvuldig getrimd baartje, soms een knotje, een veel te grote bril (die ze waarschijnlijk niet eens nodig hebben), een overhemd met blokruitjes en een veel te strakke paarse of groene broek. De vrouwen hebben vaak geblondeerd haar met accenten van paars of groen, felrode lippenstift, een veel te korte broek, en een yogamatje op hun rug (geen grap, ik heb er al meerdere met een yogamatje in de metro gezien). Hipsters zijn overwegend veganistisch en eten en dragen alleen biologische dingen. Hoewel ik mensen die zichzelf zo serieus nemen normaal niet uit kan staan, zijn hipsters in ieder geval ongevaarlijk. Tenzij het ineens hip wordt om mensen neer te schieten, dan zijn ze er waarschijnlijk als de kippen bij, en claimen ze dat ze 2 jaar voordat het hip werd al mensen neerschoten.

Voor nu besloot ik echter het aantal hipsters dat ik tegenkwam op weg van de metro naar ieder appartement te tellen, als indicatie van de veiligheid van de buurt. De 4 appartementen die ik heb bezocht in Brooklyn scoorden allemaal behoorlijk goed op deze zeer wetenschappelijke hipster index. Gelukkig waren de buurten ook heel divers; Brooklyn blijkt een interessante combinatie van jonge hipsters en Latino, Chinese en Afro-Amerikaanse gezinnen en ouderen.

En gelukkig blijken de appartementen in Brooklyn een stuk groter en de straten een stuk rustiger dan in Chinatown. De kamers zijn 2-3 keer zo groot als mijn huidige kamer, er is een woonkamer en keuken, en soms zelfs een balkon of tuin! De metro gaat bovendien een stukje bovengronds, over de Williamsburg bridge, waardoor je een fantastisch uitzicht op de East River en Manhattan hebt. Bij 1 kamer kon je zelfs letterlijk het dak op, waardoor je een nog beter uitzicht had. De huisgenote klonk echter nogal apart (ze was er zelf niet bij, maar ik kreeg een goede indruk op basis van de omschrijvingen van haar huidige huisgenoot). Voor degenen die de tv-serie The Big Bang Theory kennen, ze kwam op mij over als een vrouwelijke Sheldon. Om privacy-redenen zal ik haar dan ook maar Sheldonna noemen. Ze bleek een zeer vast schema van het gebruik van de badkamer te hebben, en de huisgenoot had instructies gekregen om het schema van potentiële nieuwe huisgenoten goed uit te vragen, om er zeker van te zijn dat dit niet zou overlappen. Gelukkig ben ik geen ochtendmens, waardoor dit geen probleem bleek. Omdat er bij iedere kamer meerdere mensen interesse tonen, hoor ik morgen en overmorgen of ik ben gekozen voor 1 van de kamers.

Zaterdag heb ik ook nog voor het eerst hardgelopen in Central Park. Ik had op internet gezocht naar hardloopgroepjes, en had me aangesloten bij een groepje dat elkaar ontmoette bij een standbeeld. Ik kreeg een buddy toegewezen, die moest helpen ervoor te zorgen dat nieuwkomers niet zouden verdwalen in het park. Dat ging lange tijd goed, totdat onze wegen zich scheidden. Hij wilde namelijk maar 3 mijl lopen, en ik wilde wat langer lopen, omdat ik me heb ingeschreven voor een 5 mijl wedstrijd in de zomer. Ik kreeg instructies waar ik naar links moest afslaan voor de 4 mijl, maar dat punt heb ik uiteraard nooit gevonden. Het duurde zo lang dat ik op een gegeven moment maar gewoon ben omgekeerd en dezelfde weg terug ben gaan hardlopen. Het uitzicht was prachtig, zeker stukken langs het Jacky Kennedy meer. Ik was ervan overtuigd dat ik precies dezelfde route terugliep, maar op onverklaarbare wijze heb ik het standbeeld en het hardloopgroepje nooit meer gezien, en ben ik 13 straten zuidelijker dan het startpunt uitgekomen. Het hardloopgroepje zou na afloop nog gaan lunchen, dus ik hoop dat ze me niet zijn gaan zoeken, want ik ben gewoon naar de Subway gegaan. Volgende week zal ik maar in mijn eentje gaan hardlopen, dat doet eigenlijk bijna iedereen hier.