Chinatown

Vanmiddag was het dan zover: eindelijk vloog ik naar New York. Op dit moment doe ik hard mijn best om ondanks de jetlag wakker te blijven, geholpen door flink wat cola, heel veel eten, en het schrijven van deze blog.

De vlucht verliep soepel, en de douane liet me verrassend makkelijk het land binnen. De taxi rit naar Chinatown was echter een ervaring op zich. De Russische taxi chauffeur bleek biochemie gestudeerd te hebben aan dezelfde universiteit als waar ik nu onderzoek ga doen, en probeerde nu wat extra geld te verdienen voor zijn geneeskunde studie, die in Amerika ongeveer net zo veel kost als een huis in Nederland.
Erg positief over New York of Rusland, was hij echter niet. De hele rit lang was hij New York aan het afzeiken, maar dat was niets vergeleken met de Russen (allemaal dom, of toch heel slim maar al op hun 60e dood door levercirrose door de drank). Hij was er echter van overtuigd dat de raket die MH-17 vorig jaar neerhaalde, toch echt uit Oekraïne kwam: Russen gebruikten namelijk geen oude Soviet-raketten, en als het Russen waren geweest, was er geen bewijs achtergelaten.

Gelukkig kon hij redelijk goed multitasken, want het verkeer in New York vereist alle aandacht. Verkeersregels lijken er niet te bestaan. Auto's rijden gewoon de vluchstrook op om vanaf daar in te voegen, en in het zelldzame geval dat ze riichting aangeven, voegen ze ook meteen in, waardoor je voortdurend moet remmen. Eenmaal in Manhattan aangekomen, lopen alle voetgangers ook nog standaard door rood. Ik zal het hier dan ook maar bij de metro of taxi houden, en me niet zelf achter het stuur wagen.

Eenmaal in Chinatown aangekomen, bleek mijn huisgenote niet teleur te stellen. Half Japans en half Thais, met felgroen haar, en een plat New Yorks accent, waardoor ze klinkt als een gangstarappende Latina uit Queens. Ik kon mijn lachen dan ook niet helemaal inhouden toen ze naar een vriendin verwees als "one of my homegirls".

Het appartement is net zo klein als ik had verwacht: mijn koffers passen er net in, en ik pas zelf precies in het bed, maar hou dan geen centimeter over. Van de ruimte is ook optimaal gebruik gemaakt: mijn huisgenote kookt bijna nooit, en heeft alle pannen dan ook in de oven opgeslagen. En boven de wc hangt om nog onduidelijke reden een roze pruik en een collectie zonnebrillen.

Ondertussen heb ik mijn eerste Chinese lekkernijen al uitgetest. Naast mijn appartement zit een winkeltje waar ze bubble tea verkopen. Dat heb ik in Nederland nog nooit gezien, en dat is op zich ook geen gemis. Het is namelijk een soort thee met ijsklontjes die smaakt naar een combinatie van oude thee, goedkope koffie en chocomel die al een jaar over de datum is. Er zit echter wel een leuke verrassing in: gummybeertjes, die je met een extra breed rietje steeds onverwachts inslikt.
Morgen ga ik denk ik toch maar naar de McDonalds, want die hebben ze in Chinatown ook gewoon.